Teatro di Dioniso

Il teatro di Dioniso è situato presso l'acropoli di Atene ed è il più antico teatro stabile di tutto il mondo classico. Fu utilizzato dai più importanti autori di teatro greci (Eschilo, Sofocle ed Euripide per la tragedia, Aristofane e Menandro per la commedia), che mettevano in scena i loro testi in occasione delle festività dedicate a Dioniso, dio del teatro. Venne costruito agli inizi del V secolo a.C. Accanto all'ingresso sorgeva l'Odeo di Pericle.

Secondo i pochi documenti storici noti, pare che quando ad Atene cominciarono le rappresentazioni teatrali (attorno al 534 a.C., secondo il Marmor Parium), esse avvenissero nell'agorà. Tra la fine del VI e l'inizio del V secolo a.C., però, si verificò un incidente: il crollo delle impalcature (ikria) dove sedevano gli spettatori. Si decise allora di spostare le rappresentazioni in un luogo ad esse dedicato, che venne identificato sulle pendici meridionali dell'acropoli, presso il santuario di Dioniso. Sfruttando il naturale pendio dell'Acropoli, in un imprecisato anno all'inizio del V secolo a.C. fu costruito il teatro.

Traduzione in Greco

Το θέατρο του Διονύσου βρίσκεται στην Ακρόπολη της Αθήνας και είναι η αρχαιότερη μόνιμη θέατρο στον κόσμο της κλασσικής. Χρησιμοποιήθηκε από την μεγάλη ελληνικήθεατρικούς συγγραφείς (Αισχύλο, τον Σοφοκλή και του Ευριπίδη για την τραγωδία, ο Αριστοφάνης και Μένανδρος στην κωμωδία), ο οποίος ανέβασε τα κείμενά τους κατά τη διάρκεια των διακοπών αφιερωμένο στον Διόνυσο, θεό του θεάτρου. Χτίστηκε στις αρχές του πέμπτου αιώνα π.Χ. Κοντά στην είσοδο, υπήρχε η Odeo του Περικλή.

Σύμφωνα με τα λίγα γνωστά ιστορικά έγγραφα, φαίνεται ότι, όταν το θέατρο άρχισε στην Αθήνα (περίπου 534 π.Χ., σύμφωνα με MARMOR Parium), θα πρέπει να συμβεί, στην αγορά. Ανάμεσα στα τέλη του έκτου και στις αρχές του πέμπτου αιώνα π.Χ., όμως, έναπεριστατικό που συνέβη: η κατάρρευση των ικριωμάτων (ikria), όπου κάθονταν οι θεατές.Αποφασίστηκε να κινηθεί τις παραστάσεις σε ένα χώρο αφιερωμένο σε αυτούς, που ταυτίστηκε, στις νότιες πλαγιές της Ακρόπολης, στο ιερό του Διονύσου. Αξιοποιώντας τη φυσική πλαγιά της Ακρόπολης, σε έναν απροσδιόριστο χρόνο στις αρχές του πέμπτουαιώνα π.Χ. Το θέατρο χτίστηκε.

La storia del teatro nei secoli

Ipotetica ricostruzione del teatro in epoca imperiale opera del 1891

L'orchestra del teatro di Dioniso. Da notare i gradini che portavano, in epoca imperiale, al palcoscenicoAl tempo dei più grandi autori teatrali dell'antica Grecia, il teatro era formato da una orchestra del diametro di 25 metri, in cui recitavano gli attori ed il coro. Probabilmente non esisteva un palcoscenico riservato agli attori, sicché questi ultimi ed il coro erano sullo stesso livello ed interagivano tra loro. Alle spalle degli attori stava la skené, ossia alcuni pannelli di legno dove era rappresentato un paesaggio o un palazzo (l'ambientazione dell'opera). All'orchestra si accedeva tramite due corridoi laterali (detti parodoi o eisodoi) e tramite una porta centrale, situata nel centro della skené.Nella direzione opposta, dall'orchestra si dipartivano le gradinate per il pubblico, in forma semicircolare, formate da sedili in legno che seguivano la naturale pendenza del terreno, sicché gli spettatori (eccetto quelli seduti in prima fila) avevano una visuale dall'alto. Pare che il teatro di Dioniso potesse arrivare a contenere anche 15.000 spettatori.Da qualche parte ai margini dell'orchestra (secondo alcuni in cima alla skené) era situato il theologeion, una pedana rialzata, solitamente usata per l'apparizione degli dei. Era inoltre presente la mechanè, una sorta di gru che permetteva di sollevare da terra l'attore, simulando il volo.In questo secolo, ed in quello successivo, il teatro di Dioniso fu senz'altro il più importante dell'intero mondo greco, poiché tutti i più grandi autori del tempo vi mettevano in scena i loro drammi.IIn un periodo collocabile tra la fine del V secolo a.C. ed il 330 a.C., il teatro assunse gradualmente la seguente fisionomia: venne introdotto il palcoscenico, rialzato rispetto all'orchestra e ad essa collegato tramite alcuni gradini. Sul palcoscenico agivano gli attori, mentre l'orchestra, più in basso, era riservata al coro. Vennero inoltre costruite gradinate di pietra in sostituzione delle precedenti di legno, suddivise in settori corrispondenti al censo e alla nobiltà degli spettatori. Il posto centrale della prima gradinata, un sedile di marmo riccamente decorato, era riservato al sacerdote di Dioniso.
Il teatro di Dioniso venne utilizzato almeno fino al periodo dell'impero romano (ed è a questo periodo che risalgono la maggior parte delle rovine oggi visibili), ma in seguito cadde in disuso, al punto da essere sepolto dal terreno e dalla vegetazione. Dal periodo bizantino, l'intero complesso era completamente distrutto. Venne riportato alla luce grazie agli scavi dell'archeologo Wilhelm Dörpfeld, condotti tra il 1882 ed il 1895.

Traduzione in Greco

Η ορχήστρα του θεάτρου του Διονύσου. Σημειώστε τα βήματα που οδηγούν στους αυτοκρατορικούς χρόνους, το στάδιο
Κατά τη στιγμή της μεγαλύτερης θεατρικούς συγγραφείς της αρχαίας Ελλάδα, το θέατρο αποτελείται από ένα αγωγό διαμέτρου 25 μέτρων, όπου απήγγειλε τους ηθοποιούς και χορωδία. Μάλλον υπήρχε ένα στάδιο που προορίζεται για τους ηθοποιούς, έτσι και η χορωδία ήταν στο ίδιο επίπεδο, και αλληλεπίδρασε με το άλλο. Πίσω από τους ηθοποιούς ήταν η σκηνή, δηλαδή ορισμένα φύλλα από ξύλο, όπου είχε ένα τοπίο ή ένα κτίριο (η ρύθμιση της εργασίας). Η ορχήστρα με πλησίασαν δύο διαδρόμους πλευρά (όπως πάροδοι ή eisodoi) και μέσα από μια κεντρική πύλη, που βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής.
Στην αντίθετη κατεύθυνση, η ορχήστρα έχει επεκταθεί από τις κερκίδες για το κοινό, ημι-κυκλικό σχήμα, που αποτελείται από ξύλινα παγκάκια που ακολουθεί τη φυσική κλίση του εδάφους, έτσι ώστε το ακροατήριο (εκτός εκείνων που καθόταν στην πρώτη σειρά) είχε μια υπερκείμενη προβολή. Φαίνεται ότι το θέατρο του Διονύσου, θα μπορούσε ακόμη και να κρατήσει 15.000 θεατές.
Κάπου στην άκρη της ορχήστρας (μερικοί πάνω από τη σκηνή) θεολογείον βρισκόταν σε ένα υπερυψωμένο σημείο, που συνήθως χρησιμοποιείται για την εμφάνιση των θεών. Είχε παρουσιάσει επίσης το mechané, ένα είδος γερανού που χρησιμοποιείται για να αυξήσει από το έδαφος ο ηθοποιός, που προσομοιώνει την πτήση.
Σε αυτόν τον αιώνα, και το επόμενο έτος, το θέατρο του Διονύσου ήταν σίγουρα το πιο σημαντικό στον ελληνικό κόσμο, αφού όλοι τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας ανέβασε τους δράματα.
Ο
Σε μια περίοδο μεταξύ του τέλους του πέμπτου αιώνα π.Χ. και 330 π.Χ., το θέατρο ανέλαβε σταδιακά τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: το στάδιο εισήχθη, υψώνεται πάνω από την ορχήστρα και συνδέεται με αυτό μέσω μερικών βημάτων. Επί σκηνής οι ηθοποιοί ενήργησε ως την ορχήστρα, στη συνέχεια, κρατήθηκε για τη χορωδία. Είχαν, επίσης, χτισμένο από πέτρα βήματα για να αντικαταστήσει το προηγούμενο ξύλινο χωρίζεται σε τομείς που αντιστοιχούν στον πλούτο και την αρχοντιά των θεατών. Η κεντρική θέση της πρώτης βαθμίδας, ένα πλούσια διακοσμημένο έδρα μάρμαρο αποκλειστικά στον ιερέα του Διονύσου.

Το θέατρο του Διονύσου είχε χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον μέχρι την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (και θα επιστρέψει σε αυτήν την περίοδο τα περισσότερα από τα ερείπια είναι ορατά σήμερα), αλλά στη συνέχεια έπεσε σε αχρηστία, μέχρι το σημείο που είχε θαφτεί από το έδαφος και τη βλάστηση. Από τη βυζαντινή περίοδο, ολόκληρο το συγκρότημα καταστράφηκε ολοσχερώς. Είχε φέρει στο φως χάρη στις ανασκαφές αρχαιολόγο Wilhelm Dörpfeld, που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1882 και 1895.